edvard munch

bazen yaşadığım şeylerden zorlanıyorum. annem ve babam epey yer kaplayabilen mahlukatlar. bildiğiniz işgal etmişler..

eskiden bi gün, babam eve gelmişti ve annem dışardaydı o gece... o yüzden de demokratik olur ya her şey, yeni bir hükümet gelmiş gibi hisseder herkes. bende temizlikten sorumluydum, nadiren yıkadığım bulaşıklara elimi atar atmaz telefonum çaldı, kardeşim kitabi bir kibarlıkla tutuyodu kulağıma telefonu, iş birliği gibi..

"zaten durulasan da aynı, iki su daha dökerim yıkarım daha kolay"

dedim anneme...

babam ise, eve gelmiş; hep yaptığını, televizyona bakmayı seçmek yerine, bir elinde kullanma klavuzu yeni aldığı telefonunun özellikleriyle uğraşırken, odadan nokia' nın türlü türlü melodilerinin sesi suyun akıntısıyla karışık yarım yamalak duyumsanıyordu. babam çok sessizdi o gün ve ekran resmi olarak edvard munch' un scream tablosunu seçmişti.