insanlar kendi kendilerine yetebiliyorlar buna eminim. mesele yine de, ısrarla, hırsla, mahallelinin el atmasıyla falan kalpsizce yatağa gelince ne oluyor hala anlamıyorum. çünkü dicle' yi hayatım boyunca kabullenemedim. çekici değildi, güzel memeleri vardı fakat sadece o kadardı. onun dışında beyaz çorap giyen, sürekli, telefonu seslideyken dahi elinde tutan kızın tekiydi... ne zaman onunla birlikte olsam, sabah kalktığımda, güzellik denen şeyin bana kendi koşullarını veya kurallarını dayattığını ve artık kadınlara karşı besleyemediğim kardeşlik, arkadaşlık duygusunu beslemem gerektiğini hissediyordum. dört başı mamur arap saçı.
evet neyse. sine ergün' ün iki öykü kitabı da canavar gibi gerçekten.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder